Jayden
Hij keek even verbaast toen Beau haar pistool op Rudelle richtte, en haar zei dat ze niet verstandig bezig was. Nog steeds bleef hij liggen, want Rudelle`s pistool was nog altijd op heb gericht.
Chased till death
-
TheDevil
- Droomt over posts
- Berichten: 355
- Lid geworden op: 13-02-2013 21:37
-
DreamGuide
- Beheert jullie dromen
- Berichten: 273
- Lid geworden op: 09-02-2013 16:53
Rudelle
Ze slaakte een hoge gil toen ze beau's pistool tegen haar hoofd voelde, en in een snelle beweging liet ze haar eigen geweer ook vallen, niet dat dat de bedoeling was geweest, het ging meer per ongeluk, en achteraf vond ze het ook een stomme actie aangezien ze nu niks meer had om zich mee te verdedigen.
Angstig keek ze om zich heen, Jayden was een mutant, dat sowieso, maar Beau? Was ze een verzetstrijder, kwam ze op voor mutanten? Of desnoods, was Beau er zelf een?
Veel tijd om na te denken had Rudelle niet, een steen lag op haar weg naar achteren, en algauw viel ze achterover de grond op. De barstende hoofdpijn deed haar geen goed, maar toen ze het controleerde was er geen bloed, mooizo.
"Help!! Help!!"
Gilde ze rond, iemand moest haar komen helpen, hoe dan ook. Was er geen ProPo in de buurt? Als het goed is zouden ze haar wel horen als ze bleef roepen, en dan zou ze dus veilig zijn. Het enige plan wat ze zo gauw kon bedenken.
Ze slaakte een hoge gil toen ze beau's pistool tegen haar hoofd voelde, en in een snelle beweging liet ze haar eigen geweer ook vallen, niet dat dat de bedoeling was geweest, het ging meer per ongeluk, en achteraf vond ze het ook een stomme actie aangezien ze nu niks meer had om zich mee te verdedigen.
Angstig keek ze om zich heen, Jayden was een mutant, dat sowieso, maar Beau? Was ze een verzetstrijder, kwam ze op voor mutanten? Of desnoods, was Beau er zelf een?
Veel tijd om na te denken had Rudelle niet, een steen lag op haar weg naar achteren, en algauw viel ze achterover de grond op. De barstende hoofdpijn deed haar geen goed, maar toen ze het controleerde was er geen bloed, mooizo.
"Help!! Help!!"
Gilde ze rond, iemand moest haar komen helpen, hoe dan ook. Was er geen ProPo in de buurt? Als het goed is zouden ze haar wel horen als ze bleef roepen, en dan zou ze dus veilig zijn. Het enige plan wat ze zo gauw kon bedenken.
-
BehindThatWhiteLight
- Droomt over posts
- Berichten: 342
- Lid geworden op: 09-02-2013 18:55
Beau
Opgelucht en zwaar geïrriteerd liet ze haar pistool weer zakken. Rudelle was echt bang, merkte ze. Dus ook voorvhaar. Het was een stonme actie geweest om haar pistool te pakken, maar hetczekere voor het onzekere.
"Hey, HEY! Doe is rustig, dit heeft echt geen zin."
Ze ging naast haar zitten en hield waar stevig vast, zodat ze niet opeens weg kon.
"Rudelle het is goed, ik doe je niks, ik laat mensen in hun waarde, evenals mutanten, wat jij ook zou moeten doen even nu. Anders heb je grote kans dat je de straat niet eens uit komt.."
Ze glimlachte naar haar en deed er verder alles aan om haar gerust te stellen.
"Gaat het? Zal ik anders even een asprientje voor je pakken. Ze maakte haar greep losser en keek haar aan rdcht in de ogen, hopend om door te dringen, en dat ze haar vertrouwde.
Opgelucht en zwaar geïrriteerd liet ze haar pistool weer zakken. Rudelle was echt bang, merkte ze. Dus ook voorvhaar. Het was een stonme actie geweest om haar pistool te pakken, maar hetczekere voor het onzekere.
"Hey, HEY! Doe is rustig, dit heeft echt geen zin."
Ze ging naast haar zitten en hield waar stevig vast, zodat ze niet opeens weg kon.
"Rudelle het is goed, ik doe je niks, ik laat mensen in hun waarde, evenals mutanten, wat jij ook zou moeten doen even nu. Anders heb je grote kans dat je de straat niet eens uit komt.."
Ze glimlachte naar haar en deed er verder alles aan om haar gerust te stellen.
"Gaat het? Zal ik anders even een asprientje voor je pakken. Ze maakte haar greep losser en keek haar aan rdcht in de ogen, hopend om door te dringen, en dat ze haar vertrouwde.
-
TheDevil
- Droomt over posts
- Berichten: 355
- Lid geworden op: 13-02-2013 21:37
Jayden
Dit was dus een van de redenen waarom hij mensen niet vertrouwde, zelfs als je hun niks deed, wouden ze je aanvallen.
Maar dit keer was het zijn eigen schuld, hij had zijn mond voorbij gepraat, dom van hem.
,,Rudelle." sprak hij rustig. ,,Ik doe je niks." terwijl hij dat zei stond hij op.
Het pistool van Rudelle, dat op de grond lag, raapte hij op. Hij haalde de kogels uit die erin zaten waarna hij het pistool terug op de grond gooide. ,,Nu kan dat ding geen kwaad meer doen." mompelde hij terwijl hij dat deed.
,,Rudelle, als ik je kwaad zou doen zou ik je toch al lang hebben vermoord." sprak hij toen. ,,Vertrouw me, vertrouw ons, Beau en ik doen je níks."
Dit was dus een van de redenen waarom hij mensen niet vertrouwde, zelfs als je hun niks deed, wouden ze je aanvallen.
Maar dit keer was het zijn eigen schuld, hij had zijn mond voorbij gepraat, dom van hem.
,,Rudelle." sprak hij rustig. ,,Ik doe je niks." terwijl hij dat zei stond hij op.
Het pistool van Rudelle, dat op de grond lag, raapte hij op. Hij haalde de kogels uit die erin zaten waarna hij het pistool terug op de grond gooide. ,,Nu kan dat ding geen kwaad meer doen." mompelde hij terwijl hij dat deed.
,,Rudelle, als ik je kwaad zou doen zou ik je toch al lang hebben vermoord." sprak hij toen. ,,Vertrouw me, vertrouw ons, Beau en ik doen je níks."
Vergis je niet tussen mijn persoonlijkheid en mijn houding.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
-
DreamGuide
- Beheert jullie dromen
- Berichten: 273
- Lid geworden op: 09-02-2013 16:53
Rudelle
"Laat me los!"
Krijste ze vlak naast Beau's oor. Ze wilde weg, haar geweer stelde nu toch niks meer voor, zonder kogels, en ze was in gevaar dus werd ze bang, en aangezien ze een erg makkelijke, luide stem had, liep dat uit op gillen. Hard gillen, en vooral, erg hoog gillen.
Verschrikt kwam Bumblebee het huis uit rennen, voornamelijk omdat hij zijn baasje hoorde gillen. Vlak voor het spektakel bleef het hondje staan, voornamelijk omdat hij niet dichterbij durfde te komen.
Rudelle daarin tegen, kalmeerde een beetje. Ze keek van Beau naar Jayden, en weer terug. Ze wilde het weten, en wel nu, anders kon ze haar situatie niet inschatten.
"Je moet het me vertellen Beau, ben je ook één van hen?"
Ze sprak wat rustiger dan eerst, maar nog steeds trillend, wat logisch was, aangezien ze doodsbang was. Maar dit wilde ze gewoon weten, ze móést het weten.
"Laat me los!"
Krijste ze vlak naast Beau's oor. Ze wilde weg, haar geweer stelde nu toch niks meer voor, zonder kogels, en ze was in gevaar dus werd ze bang, en aangezien ze een erg makkelijke, luide stem had, liep dat uit op gillen. Hard gillen, en vooral, erg hoog gillen.
Verschrikt kwam Bumblebee het huis uit rennen, voornamelijk omdat hij zijn baasje hoorde gillen. Vlak voor het spektakel bleef het hondje staan, voornamelijk omdat hij niet dichterbij durfde te komen.
Rudelle daarin tegen, kalmeerde een beetje. Ze keek van Beau naar Jayden, en weer terug. Ze wilde het weten, en wel nu, anders kon ze haar situatie niet inschatten.
"Je moet het me vertellen Beau, ben je ook één van hen?"
Ze sprak wat rustiger dan eerst, maar nog steeds trillend, wat logisch was, aangezien ze doodsbang was. Maar dit wilde ze gewoon weten, ze móést het weten.
-
BehindThatWhiteLight
- Droomt over posts
- Berichten: 342
- Lid geworden op: 09-02-2013 18:55
Beau
Ze zuchtte diep, dit had geen zin zo.
''Ik laat je niet los, niet totdat je compleet rustig bent..''
Daar kwam hij, de vraag. Altijd deed het pijn om antwoord te geven. Ze was iedereen die ze dierbaar had gehad verloren. Voornamelijk door de oorlog. Mutanten vermoorde haar dierbare mensen, en anders om. Ze kon er niet meer tegen, en besloot er tussen te gaan staan, en het hoe dan ook te stoppen. Ze zou haar leven er voor geven als de oorlog zou stoppen. Maar om Rudelle dat te vertellen, dat viel niet mee. Ze durfde geen antwoord te geven, bang haar te kwetsen en nog banger te maken, maar ook niet liegen, want ze zou er toch wel achter komen.
''Ik..''
Ze slikte.
''Ik ben anders ja, maar ik zie mezelf absoluut niet als een van hen.''
Misschien kwetste ze JAyden nu, maar hem kende ze toch niet verder dan een dag. Ze verstevigde haar greep weer.
''Rudelle, luister naar me, ik zoveel kwijt geraakt in mijn leven, ik kan niemand meer vertrouwen, want elke keer bedreigen ze me, en kan ik verhuizen. Zo gaat het al die 5 jaar al.''
Ze vertelde maar niet dat er dan ongelukjes gebeurden en dat ze meestal zelf schu;d had van haar verlies. De tranen sprongen in haar ogen, ze was ontzettend sterk om dat niet te doen, maar dit was de zoveelste keer, en ze liet het maar gewoon gaan. In die ene maand had ze een soort connectie gevoeld met Rudelle, en wilde absoluut geen ongelukjes meer veroorzaken.
Ze zuchtte diep, dit had geen zin zo.
''Ik laat je niet los, niet totdat je compleet rustig bent..''
Daar kwam hij, de vraag. Altijd deed het pijn om antwoord te geven. Ze was iedereen die ze dierbaar had gehad verloren. Voornamelijk door de oorlog. Mutanten vermoorde haar dierbare mensen, en anders om. Ze kon er niet meer tegen, en besloot er tussen te gaan staan, en het hoe dan ook te stoppen. Ze zou haar leven er voor geven als de oorlog zou stoppen. Maar om Rudelle dat te vertellen, dat viel niet mee. Ze durfde geen antwoord te geven, bang haar te kwetsen en nog banger te maken, maar ook niet liegen, want ze zou er toch wel achter komen.
''Ik..''
Ze slikte.
''Ik ben anders ja, maar ik zie mezelf absoluut niet als een van hen.''
Misschien kwetste ze JAyden nu, maar hem kende ze toch niet verder dan een dag. Ze verstevigde haar greep weer.
''Rudelle, luister naar me, ik zoveel kwijt geraakt in mijn leven, ik kan niemand meer vertrouwen, want elke keer bedreigen ze me, en kan ik verhuizen. Zo gaat het al die 5 jaar al.''
Ze vertelde maar niet dat er dan ongelukjes gebeurden en dat ze meestal zelf schu;d had van haar verlies. De tranen sprongen in haar ogen, ze was ontzettend sterk om dat niet te doen, maar dit was de zoveelste keer, en ze liet het maar gewoon gaan. In die ene maand had ze een soort connectie gevoeld met Rudelle, en wilde absoluut geen ongelukjes meer veroorzaken.
-
TheDevil
- Droomt over posts
- Berichten: 355
- Lid geworden op: 13-02-2013 21:37
Jayden
,,Rudelle, doe is rustig." Zei hij weer. ,,Als u mij niet vertrouwd, dat begrijp ik. Maar ik ben er absoluut zeker van dat u Rudelle wel kan vertrouwen."
,,Rudelle, doe is rustig." Zei hij weer. ,,Als u mij niet vertrouwd, dat begrijp ik. Maar ik ben er absoluut zeker van dat u Rudelle wel kan vertrouwen."
Vergis je niet tussen mijn persoonlijkheid en mijn houding.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
-
DreamGuide
- Beheert jullie dromen
- Berichten: 273
- Lid geworden op: 09-02-2013 16:53
Rudelle
Verschrikt keek ze Beau aan, daarna kort naar Jayden, en toen naar de stenen. Enkele tranen sprongen in haar ogen. Ze was zo bang. Ze wilde gewoon dat haar vader nu kwam, en haar meenam, zonder Beau en Jayden iets aan te doen. Maar dat hij haar meenam naar een plaats, waar dit soort dingen niet gebeurden.
Ze bleef rustig zitten, sowieso kon ze niks doen, en daarnaast zou ze niet weten wat ze zou willen doen, ze wilde ze niet veeklikken, maar haar vader zou er hoe dan ook achter komen dat er iets was gebeurd en zou dokrvragen tot hij wist wat.
Maar ookal zat ze rustig, haar ademhaling was volledig op hol geslagen, en af en toe leek he alsof ze stikte in de lucht die ze zelf zo snel binnenkreeg. Moeizaam greep ze naar achteren, naar haar tas die was weggegleden. Trillend ritste ze hem open en grabbelde er wat in.
"M..Mijn.."
Kort moest ze stoppen, en sloe hoestend voorover. Maar daarna tok ze de inhalator eruit en ademde erdoorheen. Langzaamaan aan werd ze rustiger, waarna ze weer kon glimlachen, al bleef ze dokr het apparaatje ademhalen.
Verschrikt keek ze Beau aan, daarna kort naar Jayden, en toen naar de stenen. Enkele tranen sprongen in haar ogen. Ze was zo bang. Ze wilde gewoon dat haar vader nu kwam, en haar meenam, zonder Beau en Jayden iets aan te doen. Maar dat hij haar meenam naar een plaats, waar dit soort dingen niet gebeurden.
Ze bleef rustig zitten, sowieso kon ze niks doen, en daarnaast zou ze niet weten wat ze zou willen doen, ze wilde ze niet veeklikken, maar haar vader zou er hoe dan ook achter komen dat er iets was gebeurd en zou dokrvragen tot hij wist wat.
Maar ookal zat ze rustig, haar ademhaling was volledig op hol geslagen, en af en toe leek he alsof ze stikte in de lucht die ze zelf zo snel binnenkreeg. Moeizaam greep ze naar achteren, naar haar tas die was weggegleden. Trillend ritste ze hem open en grabbelde er wat in.
"M..Mijn.."
Kort moest ze stoppen, en sloe hoestend voorover. Maar daarna tok ze de inhalator eruit en ademde erdoorheen. Langzaamaan aan werd ze rustiger, waarna ze weer kon glimlachen, al bleef ze dokr het apparaatje ademhalen.
-
TheDevil
- Droomt over posts
- Berichten: 355
- Lid geworden op: 13-02-2013 21:37
Jayden
,,Wil je dat ik ga ?' vroeg hij toen aan Rudelle, hij verwachtte niet dat ze erg bang was voor Beau, aangezien ze elkaar al kende, maar zeker wist hij het niet. Hij wist wel zeker dat ze sowieso bang was voor hem. ,,Beau zou je niks doen, dat je dat weet." toen draaide hij zich om, en begon weg te lopen, de straat uit, hij wist niet waar hij heen liep, want hij kende ze buurt niet, maar hij zou zijn weg wel vinden, en een manier om te overleven, dat was het probleem niet.
,,Wil je dat ik ga ?' vroeg hij toen aan Rudelle, hij verwachtte niet dat ze erg bang was voor Beau, aangezien ze elkaar al kende, maar zeker wist hij het niet. Hij wist wel zeker dat ze sowieso bang was voor hem. ,,Beau zou je niks doen, dat je dat weet." toen draaide hij zich om, en begon weg te lopen, de straat uit, hij wist niet waar hij heen liep, want hij kende ze buurt niet, maar hij zou zijn weg wel vinden, en een manier om te overleven, dat was het probleem niet.
Vergis je niet tussen mijn persoonlijkheid en mijn houding.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
Mijn persoonlijkheid is wie ik ben
Mijn houding hangt af van wie jij bent
We're all in the same game,
just different levels.
Dealing with the same hell,
just different devils.
-
BehindThatWhiteLight
- Droomt over posts
- Berichten: 342
- Lid geworden op: 09-02-2013 18:55
Beau
Ze schrok even van Rudelle. Ze wist niet echt hoe te helpen, maar ze lostte het zelf al op. Ook zag ze Jayden vertrekken. Ach jah, als hij nog hulp nodig had, dan kwam hij wel weer terug. Zolang ze hem maar niet nog een keer uit een ondergrondse onderzoeksfaciliteit moest komen halen.
De glimlach op Rudelle's gezicht stelde haar weer gerust, maar nog niet helemaal. Want wat zou ze nu gaan doen?
''Ehm.. Ehh..''
Ze zuchtte, ze vond het moeilijk en onbeleefd om de vraag te stellen, dus draaide er maar een beetje omheen.
''Gaat het weer..?''
Ze glimlachte terug, een oprechte vriendelijke glimlach, en hoopte daarmee Rudelle te bereiken.
''Zal ik je terug naar het centrum brengen? Dan weet je zeker dat je niet aangevallen word. En als je vind dat ik je aanval, schiet je me maar dood, ik heb toch niemand meer die mij dierbaar is..''
Haar oprechte glimlach veranderde in een sippe fake glimlach.
Het was zo, het enige wat ze deed was vechten om andermans dierbaren in leven te houden, als levensrede. Maar deze rede was toch niet de beste rede, dus mocht Rudelle doen wat ze wilde. Al moest ze wel beseffen dan haar nu te vermoorden, een trauma kon opleveren, en dat ze de straat waarschijnlijk niet uitkwam.
Ze schrok even van Rudelle. Ze wist niet echt hoe te helpen, maar ze lostte het zelf al op. Ook zag ze Jayden vertrekken. Ach jah, als hij nog hulp nodig had, dan kwam hij wel weer terug. Zolang ze hem maar niet nog een keer uit een ondergrondse onderzoeksfaciliteit moest komen halen.
De glimlach op Rudelle's gezicht stelde haar weer gerust, maar nog niet helemaal. Want wat zou ze nu gaan doen?
''Ehm.. Ehh..''
Ze zuchtte, ze vond het moeilijk en onbeleefd om de vraag te stellen, dus draaide er maar een beetje omheen.
''Gaat het weer..?''
Ze glimlachte terug, een oprechte vriendelijke glimlach, en hoopte daarmee Rudelle te bereiken.
''Zal ik je terug naar het centrum brengen? Dan weet je zeker dat je niet aangevallen word. En als je vind dat ik je aanval, schiet je me maar dood, ik heb toch niemand meer die mij dierbaar is..''
Haar oprechte glimlach veranderde in een sippe fake glimlach.
Het was zo, het enige wat ze deed was vechten om andermans dierbaren in leven te houden, als levensrede. Maar deze rede was toch niet de beste rede, dus mocht Rudelle doen wat ze wilde. Al moest ze wel beseffen dan haar nu te vermoorden, een trauma kon opleveren, en dat ze de straat waarschijnlijk niet uitkwam.