~Legend.

[Pikachu]

Vanonder haar dunne, blonde haren had ze voorzichtig omhoog gekeken naar Max, haar lichtgroen, gemengd met blauwe ogen hadden hem gebroken aangekeken. Deze vraag, de vraag over mensen, over het leven van mensen, raakte haar toch wel iets dieper dan waarschijnlijk zijn bedoeling was geweest. Opzich was het dan ook een doodnormale vraag, voor elk normaal persoon, niet voor haar.
''Nou..''
Haar tanden doorboorden haar onderlip, moeilijk had ze het er toch nog wel mee, herinneringen van haar zielige mensenleventje, want om eerlijk te zijn, ze had nou niet een bepaald mooi leven gehad toen ze nog sterfelijk was. Zowat haar gehele zielige leven had ze op straat gezworven en moeite moeten doen om maar aan een beetje geld of eten te komen, wat al niet makkelijk was om te doen. En dat alles omdat haar ouders haar hadden verlaten. Enige vrienden had ze ook al niet omdat de mensen die ze kenden haar de rug toegekeerd hadden, goede vrienden niet?
''We willen daar niet graag over praten..''
Het klonk eerder als gepiep dan als een fatsoenlijk antwoord, het was dan ook geen antwoord op zijn vraag, maar dan toch, het was een antwoord en hij zal er genoegen mee moeten nemen, wat hij waarschijnlijk niet zou doen. Hoogstwaarschijnlijk zou hij doorvragen, vragen wat er was gebeurd in haar mensenleventje waardoor hij deze reactie kreeg, dat verwachtte ze tenminste.

[DreamGuide]

Max
De grijns werd enkel breder door haar antwoord, en hierbij onthulde hij dan ook twee vlijmscherpe hoektanden. Niet zo zeer dat hij een vampier had, maar hij had zo'n beetje van elk gruwelijk wezen wel wat.
Verder antwoordde hij niet. Gewoon dat zij zich ongemakkelijk voelde bij dit onderwerp maakte dat hij zich beter begon te voelen. Haar ongelukkige herinneringen waren zo dichtbij. Niet dat hij ze ging lezen, maar een Death angel kon van ruime afstand al zulk ongeluk voelen.
"Je hoeft er niet over te praten als je niet wilt."
Kort keek hij haar aan met de pupil loze blauwe ogen, waarna hij ze snel weer verborg achter zijn capuchon en onder zijn zwarte haren.
"Ik kom er toch wel achter.."
Een klein, zacht grinnikje was te horen, waarna hij zijn handen weer in zijn zakken stak en het steegje uitslofte. Hij wist niet of ze hem achterna kwam, het boeide hem eigenlijk niet erg veel. Onsterfelijkheid maakt nou eenmaal dat je je niet snel zorgen gaat maken over dingen. Niks heeft dan nog haast of spanning. Alleen leedvermaak gaf hem soms nog tintelingen over zij ruggengraat, en een gevoel van sadistisch geluk stroomde dan door zijn aderen.

[Pikachu]

Zijn grijns had haar boos gemaakt, boos vanbinnen, al was hij een 'Death Angel', dat betekende niet meteen dat hij haar zo voor schut mocht zetten, zo mocht kwetsen.
''Hé!''
Haar stem had luid geklonken waarna ze achter hem aanrende en hem bij zijn arm greep, de situatie en de herinneringen van net proberen te vergeten omdat die niet fijn waren geweest.
''Van iemands pijn genieten is niet oké..''
Had ze zacht gemompeld terwijl ze met haar vrij hand haar licht blonde haren achter haar oren streek en haar groenachtige ogen die van hem liet zoeken. Al was het misschien wat zijn soort deed, zij vond het niet oké, haar soort vond het niet oké, genieten van iemands ellende was niet oké.
''Waarom? Waarom ben jij zo gevoelloos..?''
Misschien was ze wel een beetje teleurgesteld, hij was zo aardig geweest, al waren er soms enkele secondes waar ze hem minder vond, maar dit bewees maar weer dat wezens uit het donkere gebied niet beter waren dan de verhalen die over hun rondgingen, ze waren pure duisternis, bleek maar weer even. Zoals Max, die genoten had van haar pijn en ellende bij de herinneringen aan haar mensenleven, fijn, heel erg fijn, precies als ze wezens aardig ging vinden, bleken ze totaal anders dan ze verwachtte.

[DreamGuide]

Max
"Draai de vraag om.. Waarom zou ik gevoelig zijn? Waarom is het okey om van geluk te genieten?"
De grijns trok weer wat verder op, en nu richtte hij zijn blik ook strak op haar, recht in haar ogen.
"Je kunt moeilijk van me verwachten dat ik mezelf en alles wat ik ben verander voor jou, niet waar? Nu, laat me los."
Hij keek haar aan, zeer strak en recht in haar ogen. Zijn glimlach was verdwenen omdat het allang niet grappig meer was. Nu had hij alleen maar zijn jagersblik op haar staan, vuil en vals. Hij had geen behoefte aan vriendjes zijn met een engel. Hij wilde enkel leren, meer niet. De informatie die hij verkreeg gebruikte hij dan later in lastige situaties.
Kort ging zijn blik naar de nog altijd grauwe lucht. De wereld was zo grauw en grijs geworden. Velen geloofden dat de wereld nog altijd een prachtige plek was. En dat alle technologie en moderniteit dat alleen maar mooier maakten.
Maar ze zagen het verkeerd. Max had het gezien, al die jaren, hoe deze wereld aan het wegrotten was. Nog maar een paar eeuwen, vertelde hij zichzelf dan. Dan was deze aarde verdwenen. Maar er waren nog wel andere, soortgelijke planeten in deze dimensie. Dan moesten die beschermd worden. Maar Max had lange tijd geleden besloten over deze planeet te waken als death angel, totdat hij zichzelf te gronde had geworpen.

[Pikachu]

Verachtend had ze naar zijn woorden geluisterd, walgend van elk woord dat hij uitsprak, of het nou de woorden was die hij zei of gewoon zijn stem en vertoning, ze walgde ervan. Dat een wezen zo duister kon zijn, zo gevoelloos, zo genietend van verdriet en pijn, hoe?
''Ik.. I-Ik..''
Stamelend had ze enkele woorden weten uit te brengen waarna ze haar hoofd schudde en haar grip op zijn arm verslapte. Tranen welden op in haar groenachtige ogen, waardoor ze haar blik afwendde en nogmaals haar hoofd schudde om vervolgens om te draaien en weg te lopen. Hoe, maar vooral waarom was hij zo, wat moest er gebeurt zijn met hem dat hij zo was, of was het gewoon zijn karakter? Ze zal het waarschijnlijk nooit weten, wilde het waarschijnlijk ook niet weten, er zat vast een duistere reden achter, een vreselijk duistere reden, zoals zijn hele vertoning, duister.
Zoute, doorzichtige tranen liepen voorzichtig over haar zachte, bleke wangen heen, richting haar kin om daar even te blijven hangen en vervolgens op de grond te vallen.
--
Blub, ik weet eventjes niets meer, ze is zo gevoelig en zielig omfg

[DreamGuide]

Max
Hij zuchtte eventjes en rolde met zijn ogen. Natuurlijk, ze ging huilen, het was een engel, wat verwacht je anders? Die gaan al een jaar in de rauw als ze een dode vlieg op de grond zien liggen.
"Jesus christ kind, kap met janken, je ergert me."
Hij verborg zijn gezicht weer, en stak zijn handen in zijn broekzakken.
"Als je nog mee terug wilt, moet je mee komen, anders zoek je je eigen weg maar."
Zuchtend was hij van Cassiël weggelopen, als ze kwam kwam ze, als ze dat niet deed, nou dan deed ze het niet. Max kon zich niet veel meer interesseren voor haar, eenheidsworst, dat was het gewoon allemaal. Nog twee millennia ofzo, dan zou het allemaal beter worden. Tenminste, voor hem, niet voor de anderen. Want op een dag zou deze aarde ook ten gronde gaan, elke planeet ging ooit ten gronde, en ergens anders kwam dan weer een nieuwe. Maar hij zou zo veel gaan genieten van het ongeluk van al die zielen.