~Legend.

[Pikachu]

Zijn dode, ijskoude hand, die haar hand vasthield, ew, vies, als je er over dacht, maar op zich, voor een dode hand, voelde het vrij normaal, omdat haar huid ook ijskoud was, daarom misschien.
Zoals voorspelt waren haar vleugels ingevouwen en verdwenen zodra ze in het steegje stonden waardoor ze kort een glimlach liet zien en opzij keek naar Max, die nog redelijk normale kleding aan had, terwijl zij een wit, gekreukeld kort jurkje droeg, het moest er vast vaag uit zien.
Verbaasd had ze rond gekeken, om zich heen gekeken, alles was nu al anders dan waar ze geleefd had, ze was dan ook al een tijdje dood, maar toch, wauw, wat was het anders. Maar dan ook echt anders, veel mooier, moderner, normaler, dan de wereld waar zij ingeleefd had toen ze nog een mens was.
''Zelfs dit is al anders dan de wereld waar ik in leefde, toen ik nog leefde als mens..''
Had ze zachtjes gemompeld, haar leven als mens was niet zo perfect geweest, alles was toen nog niet zo goed voor de mensen die leefden, niet dat ze enorm oud was, maar toch. Ze was overreden door een roekeloze, dronken automobilist, die haar niet had zien aankomen. Ze was nog zo jong, maar toch, tsjah, het leven als mens kon zomaar eindigen en nu zat ze vast in dit onsterfelijke lichaampje..
--
FAILED, BUT TIRED xd

[DreamGuide]

Max

Een kleine grimas begon weer rond zijn mondhoeken te spelen toen hij zag hoe haar vleugels verdwenen. Lucky one, hij had dat geluk niet, hij liep eeuwig met zijn vleugels rond. Enkel kon hij ze heel dicht op zijn rug leggen, en als je dan een beetje een ongemakkelijke, ineengedoken houding aannam en een hoodie aantrok, dan viel het niet op.
"Ja, mensen zijn een eigenaardig soort. Ze kunnen zichzelf, en hun gewoontes en cultuur zo snel veranderen. Ze zullen vast niet lang meer bestaan, maar dat zien we dan wel. Kom je mee?"
Kort wenkte hij haar, waarna hij het steegje uitliep, de koele zonnenstralen van een frissen lentedag in New York in.
"Ik ga een oude vriend bezoeken.."
Mompelde hij nog even. Hij ging er vanuit dat ze hem wel zou volgen, en zonder dan ook echt te wachten liep hij langs de lange lanen, richting het ziekenhuis. Zelden nam hij de tijd om mensen persoonlijk weg te brengen, daar waren de duistere engelen voor. Er zat verschil tussen een duistere engel en een death angel, dat zeker.
Maar in dit geval. James was een oude vriend van hem. De man was al meer dan honderd jaar oud, en Max had hem niet meer gezien sinds de laatste keer dat hij op aarde was geweest. James zou zo onderhand wel een oud gezicht hebben gekregen, iets wat Max daarentegen nooit zou krijgen. Hij had meer het gezicht van een 18 jarige, in ieder geval nog jong, hij verouderde dan ook niet.

[Pikachu]

Ze knikte zachtjes toen hij vroeg of ze meekwam, ja doh, tuurlijk kwam ze mee, waar moest ze anders heen? Hoe moest ze anders terug naar de magische wereld? Niet dus.
''Een oude vriend?''
Had ze zachtjes gemompeld terwijl ze achter hem aanliep en rondkeek, lopend en wel, naar alles om hen heen. Hoge wolkenkrabbers, mooie flatgebouwen en auto's en taxi's die langsraasden op de weg, wauw, hoelang was ze nu al dood dan, alles was nieuwer, mooier.
''Een mens?''
Vroeg ze aan hem waardoor ze heel kort eventjes opzij keek naar Max. Misschien kende ze diegene wel, ook al was ze al heel lang dood, maar wie weet, misschien wel?
--
Okay ik heb geen inspiratie xd

[DreamGuide]

Max

"Ja, en ja. James is een héél oude vriend van mij. Het is tijd voor hem om te vertrekken."
Heel eventjes was hij stil, nadenkend over zijn woorden.
"Ik ken hem al heel lang, hij is erg vriendelijk. En persoonlijk mocht ik hem erg. Vandaar dat ik hem zelf weg wil brengen, zodat hij een goed plekje krijgt."
Kort keek hij om naar Cassiël, en trok zijn capuchon wat verder over zijn hoofd. Daarna draaide hij zich in een ruk om en stond nunvoor het grote ziekenhuis van New York. Hij duwde de deuren open en hield deze ven open voor Cassiël, waarna hij verder naar binnen liep.
Zonder echt een beweging te maken, viel het hoofd van de protesterende vrouw aan de receptie met een klap op haar bureau, waar ze stil bleef liggen.
Verwachtend dat ze zich zorgen zou maken -het was tenzij een engel- sprak hij Cassiël toe.
"Geen zorgen, ze is niet dood, ze slaapt alleen en zal ons niet herinneren."
Daarna liep hij door, de trap op, en nog een, omdat hij niet met andere mensen in de lift wilde. Toen kwam hij aan bij kamer 46, James' kamer.
Hij opende de deur en sloeg zijn capuchon af. De oude man in het bed trok eerst een erg verbaast gezicht, en keek hem vervolgens lachend aan, waarop Max meelachte.
"Max! Oude vriend! Wat zie je er nog goed uit! Leuk dat je me komt bezoeken!"
De oude man hoestte luid, een geluid wat niet helemaal helder en goed klonk.
"Hallo James. Het spijt me, maar we moeten gaan.."
Zijn vriendelijk glimlach bleef zelfs staan toen James hem verbaast aankeek.
"Waarheen? Ik mag het ziekenhuis niet uit?"
"Ik wil je gewoon voor de pijn die je te komen staat behoeden, dus neem het me asjeblieft niet kwalijk."
De oude man bleef verbaast kijken, terwijl Max juist zijn kant op liep. Hij hurkte neer naast het bed, en legde twee vingers op de halsslagader van de man. Een kort, zacht gekreun van James klonk, en tken werd het angstaanjagend stil.

[Pikachu]

Met haar handen voor haar mond had ze in het hoekje van de kamer toe staan kijken hoe Max zijn werk deed, ook al zou de oude man nu geen pijn lijden, was het nog een vreselijk gezicht te zien hoe iemand het leven moest verlaten. Al was het beter voor hem, volgens Max. En de man had een aardige leeftijd bereikt, een mooie leeftijd om dan te sterven, aangezien hij waarschijnlijk al alles gedaan had wat hij in zijn leven wilde doen, in tegendeel tot zijzelf. Zij was gestorven in zowat het begin van haar leven, toen ze amper zestien geworden was. Jammer want ze wilde nog zoveel met haar leven doen om eerlijk te zijn, wat haar nooit gelukt was omdat een man dom genoeg was om dronken achter het stuur te gaan zitten, idioot.
''Misschien komt hij bij ons, als hij het geluk heeft, anders gaat zijn ziel naar een ander wezen, reïncarnatie..''
Had ze gemompeld, ja doh, anders bleven er maar mensen en mensen bij komen, terwijl de hemel steeds voller zou worden, al was die nu ook al aardig vol. Sommige zielen werden naar een ander, jong, lichaam overgebracht, baby's zoals ze die noemden, waar ze hun hele leven opnieuw konden beginnen, zonder enige oude herinneren of iets dergelijks.
--
Lol, geen 'Yolo' dus, ik wilde het een 'speciale' draai geven en ik wil reïncarnatie geloven :')

[DreamGuide]

Max

Hij zuchtte even. Een leven was ontnomen. Kort flikkerde het licht in de ruimte, waarna een onverstaanbaar gefluister klonk. Nu was het klaar, het was gedaan, James had een mooi nieuw leven voor zich, beter zo. Hij wilde niet dat hij een engel werd, hij weigerde dat iemand die hij kende een engel werd, het zou raar zijn als hij ze later nog eens zou tegenkomen. Hij keerde zich weer naar Cassiël.
"Ik ben klaar, wil jij nog iets doen ofzo?"
Vragend keek hij haar aan. Zijn beleefdheid en keurige taalgebruik was verdwenen, hij paste zich aan, aan deze wereld.
"Voor nu is het beter dat we vertrekken, voordat we worden aangezien voor moord ofzo. Mensen hebben altijd vooroordelen over de personen die bij een lijk worden aangetroffen."
Zachtjes zuchtte hij waarna hij nog een blik wierp over het lijk. Bij een beweging van zijn schouders kraakte zijn nek heftig, het betekende niet echt iets, het was een tic. Hij had niet veel nare gewoontes, maar dat was er wel eentje. In het begin had hij het gebruikt om mensen af te schrikken en agressie te tonen, maar nu was het gewoon een nare gewoonte.

[Pikachu]

Zachtjes had ze haar hoofd geschud toen hij haar vroeg of ze nog iets wilde doen of of ze ergens heen moest, voor zover zij wist niet. Of wacht, jawel, ugh, vergeten, ze moest rond deze week Jonathan nog even bezoeken, tenminste, hij mocht haar niet zien, want naja, ze was een engel, al kon je haar vleugels nu niet zien, maar toch.
''Nou, wij moeten nog langs iemand, rond deze week, dus het lijkt ons beter om nu te gaan..''
Had ze gemompeld waarna ze al richting de deur van de kamer begon te lopen en rondkeek of ze enkele mensen zag waarna ze weer doorliep en haar hoofd draaide naar Max om verder te vertellen.
''Alleen hij mag ons niet zien, hij hoeft niet dood of wat, wij moesten hem helpen met problemen waar hij zich ingewerkt heeft en nu wij toch hier zijn, kom je met ons mee of niet?''
Ze verwachtte een nee antwoord, waarom? Hij was geen engel zoals haar en hij leefde in het duistere gebied, dus ze verwachtte niet dat hij haar problemen wilde zien oplossen van anderen, volgens haar was hij eerder een typetje dat mensen graag zag doodgaan, maar dat kon ze fout hebben..

[DreamGuide]

Max

"Hmm, jahoor, ik kom wel mee."
Hij zette een korte glimlach op, maar algauw verdween die weer, gewoon omdat het te vermoeiend was om je kaakspieren in te spannen en te glimlachen. Het was toch niet gemeend, er was geen reden om te lachen, behalve dan om vriendelijk te lijken.
'Waar moet je heen?'
Kort dacht hij na, ongewild keek hij even in haar hoofd. Waarom wist hij niet precies, maar het was nou eenmaal een rotgewoonte. Hij wilde graag weten wat de persoon waarmee hij contact had dacht, omdat niet iedereen zo oprecht was als Max zelf was.
'Je denkt wel slecht over mij, hè?'
Opnieuw kwam die korte glimlach even over zijn mond en wangen, maar verdween dan ook weer. Glimlachen bleef een moeilijke zaak en opdracht. Kalm stak hij zijn handen in zijn broekzakken en keek naar de grond, hij hoefde haar niet aan te kijken.

[Pikachu]

Ze had omgekeken naar hem toen hij enige dingen zei die in haar hoofd waren opgekomen, fijn, hij kon gedachtes lezen, oef.
''Aangezien er slechte verhalen over Duistere wezens rondgaan, ja, want ik ben een mens geweest en mensen vooroordelen vaak..''
Had ze gemompeld waarna ze doorwandelde, over de straten, af en toe wat verlaten steegjes meenemend aangezien ze niet teveel gezien wilde worden. Eenmaal bij het huis van Jonathan had ze gewacht tot Max dichterbij haar zou komen en ze zou kunnen vertellen wat ze moest doen, niet veel bijzonders, maar toch.
''Nou, kijk, Jonathan heeft wat problemen, met zijn familie, vrienden, school etc. Hij is niet zo vriendelijk en wij willen graag de vrede in de wereld, of tenminste, hier, terug laten keren en de stad niet laten vernielen door slechte dingen, wat de Duistere Engelen tegen werken, er is dan ook een strijd tussen ons..''
Ze zuchtte zacht en streek over de muur die het huis omhulde, waarna ze zachtjes met haar hand naar de goeie plek in de muur ging en glimlachte, aangezien ze Jonathan gevonden had, zijn broertje ondersteboven houdend, fijn.
''Het duurt heel even..''
Had ze gemompeld waarna ze rustig door de muur heen stapte en toekeek hoe Jonathan zijn broertje ondersteboven hield, wat zij weer moest tegenhouden, maar het leuke was dat ze haar niet konden zien, wat scheelde want anders was hun dekmantel meteen verloren gegaan.
Na enkele minuutjes binnen was ze weer via dezelfde muur naar buiten gestapt met de altijd brede glimlach op haar lippen, waarna ze naar Max keek.
''Dat was dat, wat wil je nu doen?''
--
Lol, vage onduidelijke shit, maar ik wist niets hoe ze het moest oplossen, dus tsjah.

[DreamGuide]

Max
Een kleine grijns krulde rond zijn mondhoeken, dit keer niet tegen te houden. Maar de rest van zijn gezicht vertrok hierbij geen spiertje, waardoor niet af te lezen was of het nou een valse grijns was of een vriendelijke.
"Ik zou het niet weten, teruggaan?"
Hij was stil, richtte zijn hoofd naar de grond en trok zijn capuchon weer wat verder over zijn hoofd. Zijn gedachten zaten echter niet echt bij teruggaan. Een beetje rondkloten in de mensen wereld was altijd wel leuk, een fijne start om terug te komen in het actieve leven, na zo lang in rust geweest te zijn.
"Hoe is dat? Mens zijn?"
Vroeg hij haar, wist hij veel. Nooit was hij mens geweest, en nu het verwonderde hem eigenlijk dat hij nu pas aan iemand vroeg hoe dat was. Nooit had hij zich geïnteresseerd in mensen levens, maar het moest toch anders zijn. De hele dag opletten of je wel voldoende voedsel en vocht binnenkreeg. Je zorgen maken over wanneer je sterft, werken om geld te verdienen zodat je blijft leven, altijd word er de baas over je gespeeld en je kan nooit gewoon even flippen. Dat moest toch nasty zijn?