Mysterie Secrets

[BehindThatWhiteLight]

Nina
opgevrolijkt stond ze op toen ze de deur bel hoorde, en liep een etage naar beneden. In haar kamer keek ze uit het raam, naar de voordeur. Ze schrok, knipperde een paar keer met haar ogen en keek toen nog is. Tot haar grote teleurstelling zag ze dat Jack het niet was, maar de jongen die voor de der stond leek exact op haar broertje, behalve zijn kapsel en zijn lengte dan, maar hij leek er toch echt op. Maar het kon niet, het kon haar broertje niet zijn, absoluut niet, ze had hem voor haar ogen zijn sterven, hij kon het gewoon niet zijn. Voorzichtig liep ze de trap af, de hal door naar de voordeur. Even twijfelde ze nog, maar opende de deur daarna gewoon.
''Eh.. Hallo.. Kan ik je ergens mee helpen..?''
Ze bloosde een beetje van ongemakkelijkheid. Nu ze voor hem stond was ze nog veel zekerder van het feit dat het haar broertje moest zijn, mar dat het gewoon simpelweg niet kon.

Elliot
Het duurde even en wilde net nog een keer aanbellen toen de deur werd geopend. Hij was zo ontzettend opgewonden, hij zou nu zijn familie gaan ontmoeten. Een meisje deed open, waarschijnlijk net iets ouder dan hij zelf. Dit zou dan zijn zus moeten zijn, al durfte hij het niet direct te vragen. Hij begon weer met de zelfde vragen als bij de andere adressen.
''Hallo, ik ben opzoek naar deze familie..''
En nogmaals liet hij het papierte met de familienaam zien. Ondertussen leek het meisje bijna van haar stokje te vallen. Misschien wist ze het wel, maar misschien ook niet en daar gokte hij liever op.
''Ehh.. Ja.. Dat zijn wij''
Ze probeerde niet nerveus te glimlachen maar het was te opvallend.
''Dan ben jij vast Nina, toch?''
Hij glimlachte en stak zijn hand uit. Verbluft keek ze hem aan, hoe wist hij dat? Het werd een beetje eng, en ze baalde ernstig dat Jack er niet was.
''H-hoe..?''
Ze kon het gewoon niet geloven, wie was dit? Dit kon gewoon niet echt zijn, haar broertje was dood, en hoe kon hij haar naam in vredesnaam weten?!
''Elliot. Mag ik even binnen komen? Dan leg ik het uit''
Zei hij. Nina liet hem in, maar wel op haar hoede, ze wist niet wat dit voor grap was, maar wel dat er iets niet klopte.
Eenmaal binnen nam hij plaats op de bank,tegenover Nina die op de stoel voor hem ging zitten.
''Dit klinkt misschien heel erg raar maar..''
Hij slikte even, hij hoopte maar dat ze het goed zou opvatten.
''Ik ben je broer, Evan's tweelingbroer om precies te zijn.''
Met grote ogen keek ze hem aan, van ongeloof. Dat kon niet, het bestond niet, haar ouders hadden daar nooit een enkel woord over gezegd, nooit. Maar hier stond een jongen, die exact op Evan leek, en ook nog hun namen wist.
''Goh..''
Het was het enige wat ze antwoordde, dit was zo raar. Alles in haar hoofd sprak haar ogen en oren tegen, maar het kon niet anders dan waar zijn.
''Ja, dat was mijn reactie ook toen mijn ouders het mij vertelden..''
Hij had 3 dagen versuft op zijn kamer gezeten, zonder eruit te komen. Dus in vergelijking met hem vatte ze het echt goed op.
''Maarre.. Waarom? Waarom ben je vijftien jaar oud, en hebben wij elkaar nog nooit gezien?''
Ze staarde naar de salontafel, dat zou hij ook wel niet weten. En haar ouders kon ze het ook al niet meer vragen. Ze wilde wel wat doen, maar wist niet wat ze hiermee aanmoest, ze kon dan wel opeens doen alsof er in vijftien jaar nooit iets veranderd is dat dat ze elkaar zouden kennen, maar dat ging nou eenmaal niet.
''Ik ga even mijn moeder bellen..''
Ze pakte haar telefoon en belde naar haar moeder toe, maar die nam niet op, natuurlijk niet, ze was veel te druk. Daarna zuchtte ze diep, ze kon hier niet zomaar alleen over beslissen, bovendien had ze de zolder net uit geleend aan Jack. Jack bellen dus. Ze hoopte maar dat hij op nam. Want het voelde toch niet al te aangenaam dat hier een bekende vreemde in haar huis zat.

[TheDevil]

Layla
,,Gelukkig..." mompelde ze toen Jack zei dat Damon weg was.
Zodra hij zijn rug naar haar had toegekeerd kleedde ze zich om, de ziekenhuisjurk gooide ze terug op het bed.
Van haar been, die een half uur geleden nog gekneusd was geweest, had ze nu geen last meer, het was genezen.
,,Klaar, we kunnen gaan." zei ze, toen ze omgekleed was.
Eigenlijk verbaasde het haar dat Jack was gekomen, ze had gedacht dat Jack woedend op haar zou zijn omdat ze zijn geheim aan haar vader verteld had. Alhoewel Jack zich nu ook niet zo vriendelijk gedroeg, alsof hij het tegen zijn zin in deed. Waarschijnlijk was het ook zo, en hielp hij haar alleen maar omdat hij een hekel aan Damon had.
Damon was ook gewoon een eikel. Ze schrok op uit haar gedachte toen ze een telefoon hoorde gaan. Jacks telefoon. Fijn, nu duurde het dus nog langer voordat ze hier weg konden.

[DreamGuide]

Jack
"Komaan, dan lopen we alvast naar buiten.."
Toen het tot hem doordrong dat hij net wel erg bot was geweest, zette hij toch iets van een glinlach op en liet zijn stem iets vrolijker klinken. Nina verdiende het niet om met een slechtgehumeurde Jack rond te lopen.
Hij trok zijn capuchon verder kver zijn hoofd toen hij de ziekenhuis gang inliep, beter, nu was hij onherkenbaar.
Hij nam zijn telefoon op. Waarom had hij dat ding meegenomen? Het stoorde alleen maar. Nu was het te laat om zich dat te bedenken.
"Met mij.."
Antwoordde hij naar de andere kant van de lijn. Zijn stem was erg herkenbaar, dus hij hoefde zijn naam niet te noemen. Sowieso deed hij dat momenteel liever niet, aangezien hij door een kudde zusters heen moeste lopen.

[TheDevil]

Layla
Zwijgend liep ze achter Jack aan, hij was toch aan het bellen dus het zou alleen maar storen als ze iets zou zeggen.
Ze hoopte maar dat geen van de zusters haar herkende, anders konden ze nog niet weg.
Please laat niemand me hier herkennen, dacht ze. Alsjeblieft niet.

sorry van 't korte anwser, een bietje inspiloos

[BehindThatWhiteLight]

Nina
Gelukkig hij nam op.
''Sorry, stoor ik..?''
Ze moest het meteen maar even vragen, want hij was daarvoor nog zomaar weggelopen.
''Er zit hier een jongen die beweerd mijn broer te zijn, maar ik kan mijn moeder niet bereiken en ik weet niet of ik hem kan vertrouwen..''
Ze was rustig naar de keuken gelopen en had Elliot gezegd te wachten op haar. Nu kon ze rustig zeggen wat ze wilde zonder deze jongen meteen te kwetsen. Ze friemelde nog steeds ontzettend zenuwachtig aan haar haar. Straks ging hij haar nog iets doen.
''En aangezien jij hier ook woont..''
Ze zei het voorzichtig, maar meende het wel, hij was absoluut welkom, al had ze alleen geen idee of hij dat nog wel wilde.
''Kan je alsjeblieft komen? Ik vind dit ontzettend eng.''
Dat kon je ook wel aan haar stem horen, zeer nerveus en zacht. Want stel nou dat hij het toevallig kon horen, dan had ze misschien wel echt een probleem.

[DreamGuide]

srry voor godmood als kdat doe daph, maar efs een stukie skippen.. C:

Jack
"Ja, ik zal komen. Voor de zekerheid neem ik Layla ook mee. Ik weet niet zeker of ze anders veilig is.. Zie je zo.."
Hij hing zijj telefoon op en llaatste dje veilig in zijn broekzak. Vervolgens pakte hij Layla's hand, en zonder pardon trok hij haar mee naar Nina's huis, rennend, al zou ze het wel bij moeten kunnen houden.
Daar opende hij de deur, die blijkbaar nie op slot zat.
"Kom maar binnen Layla.. Nina zal 't wel goed vinden.."
Glimlachend keek hij haar aan, maar liep daarna naar binnen. Een vieze hondenlucht trok zijn neus binnen. Al zou een mens hen niet kunnen ruiken, Jack wist nu al wat Nina's broer was.
"Je ruikt naar hond.."
Siste hij vuil naar de jongen. Niet dat hij vriendelijk tegen hém zou zijn.

[TheDevil]

niet erg :3

Layla
Ze werd door Jack meegetrokken naar Nina`s huis. Maar ze kon het bijhouden, aangezien ze nu zelf vampier was, of nou ja in vampier veranderden om precies te zijn.
Ze liep achter hem aan naar binnen, waar gelijk een vuile honden lucht haar neus binnendrong. Nina had toch geen hond? Waar kwam die geur dan vandaan? (Layla weet niks over het bestaan van weerwolven he)
Ze wierp even een blik op de jongen die ze zag zitten, ze vertrouwde hem niet. En ze wist trouwens niet eens wat er aan de hand was, waarom had Jack ineens zo`n haast om hierheen te gaan? Was er iets mis met Nina?
,,Ehm... Hoi." zei ze maar tegen de jongen, aangezien ze niet wist wat ze anders zeggen kon.

[BehindThatWhiteLight]

Nina
Ze was na dat hij had opgehangen terug naar de woonkamer gekomen, om te wachten. ze was blij dat hij zou komen, maar ook verbaast dat hij Layla mee nam. Het liet haar boze gevoelens even weer opborrelen, maar de nerveusiteit was groter. Ze stond meteen op toen ze de voordeur open hoorde gaan, hij was er. Ze zag hem binnen komen met Layla en glimlachte naar beide.
''Dit is hem..''
Het klonk een beetje gemeen misschien maar ze moest wel eerlijk blijven.

Elliot
Rustig wachtte hij af tot Nina terug, kwam, maar die zei verder niets, dus was het ook niet nodig dat hij was zei. Toen hij de deur open hoorde gaan, verwachtte hij haar moeder, maar er kwamen een jongen en een meisje binnen. En dan ook niet zomaar een jongen, dat merkte hij meteen. En hij was niet de enige, want hij was ook al bekend. Hij keek hem geërgerd aan na zijn opmerking. Hij wilde zijn verhaal niet kwijt aan zijn zus, nu nog niet. Maar wist zij wel wat hij er een was? Anders zou hij zijn zus moeten gaan beschermen nu.
''Vieze bloedzuiger..''
Mompelde hij zachtjes. Ondertussen zag hij Nina enigzins verward naar Jack kijken, maar daarna een glimlach. Ze had het even moeilijk, hoezo hond? Waarom kon hij niet gewoon beleefd doen? Dat ze het niet vertrouwde betekend niet dat je zomaar random iemand moet beledigen?
''Jack, Layla, dit is Elliot.. Mijn broertje, toch..?''
Vragend keek ze even naar Elliot en daarna richtte ze haar hopeloze blik naar Layla en Jack. Ze hoopte dat er snel duidelijkheid zou zijn, en wilde ook nog uitleg van Jack over eerder die dag. Als dat was geweest, dan was ze er weer even klaar mee, ze werd er moe van dat ze te veel tijd over had doordat dankzij Jack's actie op school die daardoor dicht zit, waardoor ze dus vrij hebben. Maar dat maakte niet uit, morgen was er weer een dag, die hopelijk wat rustiger zou zijn dan vandaag.

[TheDevil]

Layla
,,Hey nien." zei ze zacht tegen Nina, maar veel zei ze eigenlijk niet, omdat ze haar aandacht vestigde op Elliot.
,,Vieze bloedzuiger." hoorde ze Elliot mompelden. Nu snapte ze er al helemaal niets meer van, wist Elliot van het bestaan van vampiers? Een ding wist ze wel, Elliot was zelf geen vampier, maar er was wel iets anders aan hem.
Maar goed, aangezien Elliot haar negeerde toen ze hoi zei besloot ze dan ook maar verder geen woord tegen hem te zeggen.
,,Waarom moesten we eigenlijk komen? Wat is er aan de hand?" vroeg ze, aangezien ze nog geen flauw benul had wie Elliot nou precies was, waarom Nina hem niet vertrouwde en waarom we dus moesten komen.

[DreamGuide]

Jack
Steeds minder beleefd keek hij naar Elliot. Sowieso kon hij niet beleefd zijn tegen zo'n smerig, half-hond wezen als dat Ellior was.
"Ik hoop dat je begrijpt dat ik weinig kan doen aan het feit, dat ik bie geneigd ben om uit een hondenbak te eten. Dat kunnen we van jou niet zeggen. Smerige zwerfhond.."
Nu ontstond er een uitdagende grijns op Jacks gezicht, een grijns waarbij zijn twee vlijmscherpe hoektanden ontbloot werden. Zachtjes lachte hij, een licht mysterieus en duister lachje.
"Hey, Nina.. Je weet wel dat je een hond in huis gehaald hebt, toch? Ik zou hem even controleren op vlooien. En een bakje water neerzetten, hij zal wel dorst hebben.."
Spottend keek hij de jongen, wiens naam blijkbaar Elliot was, aan. Sowieso zou hij niet beleefd zijn tegen een wezen wat in zijn kgen nog minder waard was dan een mens